W praktyce szkolnej niezwykle ważne jest rozpoznanie sytuacji wychowanków i to zarówno ich predyspozycji, możliwości, jak też trudności i potrzeb.

Zasady pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi w szkole określa rozporządzenie MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.
Akt ten nakłada na szkołę nie tylko obowiązek rozpoznawania i zaspokajania indywidualnych możliwości, potrzeb rozwojowych oraz edukacyjnych uczniów, ale też zobowiązuje do stwarzania warunków do aktywnego i pełnego uczestnictwa wychowanków w życiu szkoły oraz w środowisku społecznym.

Celem właściwego zorganizowania pracy z uczniem konieczne jest również dotarcie do genezy i podłoża występujących problemów. Osobą, do której należy planowanie i koordynowanie udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, we współpracy z nauczycielami i specjalistami, jest zazwyczaj wychowawca klasy. Dyrektor może jednak wskazać inną osobę, która będzie wykonywała powyższe zadania.

Dla jakich uczniów należy organizować pomoc psychologiczno-pedagogiczną?

Przepisy wskazują wprost jakich uczniów w szkole dotyczy pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Potrzeba objęcia wychowanków pomocą powinna w szczególności wynikać:

• z niepełnosprawności ucznia,
• z niedostosowania społecznego,
• z zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
• z zaburzeń zachowania lub emocji,
• ze szczególnych uzdolnień,
• ze specyficznych trudności w uczeniu się,
• z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych,
• z choroby przewlekłej,
• z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych,
• z niepowodzeń edukacyjnych,
•  z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego i kontaktami środowiskowymi,
• z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.

Kto wnioskuje o udzielenie pomocy uczniowi?

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole jest udzielana z inicjatywy:

• ucznia,
• rodziców ucznia,
• dyrektora placówki,
• nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzących zajęcia z uczniem,
• pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania lub higienistki szkolnej,
• poradni,
• asystenta edukacji romskiej,
• pomocy nauczyciela,
• asystenta nauczyciela lub asystenta wychowawcy świetlicy,
• pracownika socjalnego,
• asystenta rodziny,
• kuratora sądowego,
• organizacji pozarządowej, innej instytucji lub podmiotu działających na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Korzystanie z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole jest dobrowolne i nieodpłatne.

Za jej organizowanie odpowiedzialny jest dyrektor, a udzielają jej nauczyciele oraz specjaliści wykonujący w szkole zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w szczególności: psycholodzy, pedagodzy, logopedzi, doradcy zawodowi i terapeuci pedagogiczni.

Powinna być ona organizowana i udzielana we współpracy z:

• rodzicami lub prawnymi opiekunami uczniów,
• poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi,
• placówkami doskonalenia nauczycieli,
• innymi szkołami i placówkami,
• organizacjami pozarządowymi, innymi instytucjami oraz podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Warunki współpracy szkoły z ww. podmiotami zawsze uzgadnia dyrektor szkoły.
Zgoda na objęcie pomocą ucznia jest równoznaczna z udziałem dziecka w proponowanych zajęciach.

Jakie formy pomocy może uzyskać dziecko?

- klasa terapeutyczna

- zajęcia rozwijające uzdolnienia

- zajęcia rozwijające umiejętności uczenia się

- zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze

- zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

- zajęcia logopedyczne

- zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne

- inne zajęcia o charakterze terapeutycznym

- zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu

- zindywidualizowana ścieżka kształcenia

- porady, warsztaty, konsultacje, szkolenia

- pomoc psychologiczno-pedagogiczna dla ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

PODSTAWA PRAWNA:

• Rozporządzenie Ministerstwa Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 201 7r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1578).Rozporządzenie Ministerstwa Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 201 7r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1578).
• Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2017 r. poz. 1591).Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2017 r. poz. 1591).

Sandra Polywka-Nicze